Basisbehoefte 2: Het verleden erkennen als basis voor het heden

In een aantal blogs zal ik per keer steeds één van de vijf systemische basisbehoeftes relateren aan mogelijke arbeidsconflicten. Vorige keer was dat het erkennen van de oorsprong. Deze keer de behoefte om het verleden te erkennen als basis voor het heden.

Een systeem (dus een organisatie, een team, maar ook jijzelf als persoon; het zijn allemaal systemen) heeft het nodig dat het verleden (wat dat ook omvat; 'the good, the bad, and the ugly') onder ogen gezien wordt en volledig wordt aanvaard. Niets van belang mag worden ontkend, gebaggetelliseerd, of weggestopt worden. Gebeurt dat tóch, dan geeft dat problemen. Dat wat je het hardst ontkent, klopt het hardst op de deur.
Dus wat heeft de organisatie (of het team of een werknemer) meegemaakt? Hoe werkt dat nu nog door? Zijn er afdelingen of mensen of producten verdwenen zonder dat ze erkend zijn voor hun geleverde bijdrage? Wat wat wordt weggestopt of ontkend wil overleven en gezien worden, en hoe werkt dat mogelijk door in gedrag van individuen? Die zonder het zelf bewust te zijn 'in dienst van het systeem' genomen kunnen worden om ergens aandacht voor te vragen (en dit kan geïnterpreteerd worden als weerstand).
Al wat gebeurd is maakt dat het nu is zoals het is; het is de basis voor het heden. Het verleden moet aangekeken en erkend worden.
Een manier om dit met een team te doen is door het maken van een tijdlijn vanaf de oorsprong (van het bedrijf of het team) tot het heden. Met post-its kunnen teamleden gebeurtenissen erop plakken die markant waren voor het team of de organisatie (een fusie, personeelswisselingen, nieuwe structuur, sterke groei, nieuw pand, etc.) of voor zichzelf in relatie tot het werk (burn-outs, sabbaticals, functiewijzigingen, etc.). Zo krijgt eenieder een groter zicht op het geheel en vallen zaken soms letterlijk op hun plek. Wat werkt nu nog door, wat is onaf, wat vraagt nog om erkenning, wat herhaalt zich steeds? Zo'n tijdlijn geeft ongetwijfeld aanleiding tot goede gesprekken over wat is geweest en wat er nu is. En zo wordt het verleden gezien en erkend.